08 september 2007

Een bruine boterham met hagelslag en Kip met Kerrie

Mijn zus eet het liefst een bruine boterham met hagelslag. Ze houdt niet van koken, nee zelfs niet van eten. Dat verzin ik niet zelf hoor! Ze heeft het me laatst nog verteld als reactie op al mijn recepten op dit weblog. Ze kookt uiteraard wel, anders zouden haar man en kinderen in opstand komen, maar ze doet het alleen maar omdat het moet. Ze heeft me wel beloofd dat ze na haar vakantie iets zou gaan maken van mijn weblog. Die vakantie is voorbij, dus zus ..........wat gaat het worden?? (Edit: zie haar commentaar onder dit bericht - 3e reactie van boven).

Eigenlijk vreemd als ik erover nadenk dat mijn zus niet van eten en koken houdt want we komen uit een gezin waar eten een belangrijke plaats innam. Mijn moeder kon lekker koken en ze deed het met veel plezier. We aten ook wel de “Hollandse pot”, maar veel liever kookte ze “over de grens”. Haar choucroute (zuurkoolschotel uit de Elzas), nasi goreng en kip met kerrie zijn me nog altijd bijgebleven. Pannenkoeken bakte ze als de beste en iedereen mocht altijd blijven eten. Mijn vader kookt ook heel graag, doet dat elke dag, bakt in het weekend zelf zijn brood en ook mijn broer vindt het leuk om in de keuken te rommelen.

Indisch eten is ons bij wijze van spreken met de paplepel ingegoten. Mijn moeder is namelijk geboren in Indonesië (toen nog Nederlands-Indië geheten). Zeer regelmatig maakte ze een Indische rijsttafel klaar of zomaar wat losse gerechten en als het feest was gingen we eten halen bij Toko Toet op de Beeklaan in Den Haag. Deze toko bestaat nu nog steeds en is beroemd binnen en buiten Den Haag! (Stond een paar maanden geleden in de Delicious). Ze leerde ons dat je rijst absoluut niet met mes en vork eet zoals de meeste Hollanders, maar met een lepel en een vork. Ze verbeterde ons altijd als we zeiden dat we nasi gingen eten als ze nasi goreng had gemaakt. "Potverdriedubbeltjes" zei ze dan, "nasi is gekookte rijst, we eten gebakken rijst, nasi goreng dus". Ze gruwde ervan als we - als er witte rijst (nasi dus) over was - rijst met boter en suiker wilden eten. Zelf kook (of haal) ik nog steeds regelmatig Indisch eten.

Mijn vader had als hobby duiken en tijdens onze vakanties in de jaren ’60 en ‘70 togen we met een groep duikers (duikvereniging Baracuda), tent en later caravan richting Spanje of Frankrijk (Bretagne/Normandië). Zo at ik in de jaren ’60 al Paella, leerde ik hoe je de poten/scharen van een kreeft moet uitpeuteren en toen ik een jaar of 8 was at ik mijn eerste oester. Dat eten van die oester kan ik me nog precies herinneren. Ik weet nog waar het was, hoe het er daar uitzag en hoe ik de oester vond smaken: een hap zout water met wat zand en heel glibberig. Op één van onze vakanties in Bretagne had mijn vader grote spinkrabben van zijn duiktocht meegenomen. Die moesten natuurlijk gegeten worden! Ik zie mijn moeder nog in de caravan bij een grote pan met kokend water staan, ze vond het eigenlijk heel griezelig. Ze gilde het uit terwijl ze de nog levende krabben erin deed en daarna het deksel stevig op de pan met kokend water hield: “help, ze willen er weer uit”.

Het plezier in koken heb ik van mijn moeder, maar op mijn zus is het dus niet overgeslagen. Zij is echter op een heel andere manier creatief! Ze maakt (onder andere) de mooiste fantasiepoppen. Ze heeft met haar creaties diverse malen op beurzen gestaan. Kijk, dat kan ik nou weer niet!

Nog even terug naar de Kip met kerrie van mijn moeder. Ik heb haar natuurlijk ooit het recept gevraagd, heb erbij gestaan toen ze het klaarmaakte, maar ik heb het nooit kunnen evenaren. Ze heeft helaas het recept nooit opgeschreven, ze maakte het altijd uit de losse pols: een snufje van dit, een lepeltje van dat, een beetje zus en een beetje zo.

Ik maak al jaren, bij gebrek aan mijn moeders recept, op mijn eigen manier Kip met kerrie. Het lijkt in de verte een klein beetje op die van mijn moeder. Het is gek (of misschien ook niet), maar iedere keer als ik het maak moet ik even aan haar denken.

Kip met kerrie

Afgelopen week heb ik het weer eens gemaakt en dit keer heb ik een rode paprika in stukjes (omdat ik die toevallig nog had liggen) toegevoegd.

Kip met kerrie
  • 100 gram santen*
  • 500 gram kipfilet of kippendijfilet, in reepjes of blokjes
  • 3 eetlepel olie (arachide of zonnebloem)
  • 1 grote ui, fijngesneden
  • 1 teentje knoflook, fijngehakt
  • 1½ eetlepel geraspte verse gemberwortel
  • 2 theelepels sambal (ik gebruik sambal manis)
  • 2 eetlepels kerriepoeder (madras)
  • 2 eetlepels bloem
  • 1 stukje citroenschil
  • 1 kaneelstokje
  • zout naar smaak
  • 2 eetlepels fijngesneden selderij

  1. Los de santen op in 5 dl heet water.
  2. Verhit een wok, voeg de olie toe en laat heet worden. 
  3. Roerbak de kip  ± 5 minuten en neem uit de pan. 
  4. Bak in het achtergebleven vet de ui, knoflook en gember ± 5 minuten. 
  5. Roer sambal, kerrie en bloem erdoor en laat het mengsel nog even bakken.
  6. Voeg de opgeloste santen, citroenschil en kaneelstokje toe en blijf roeren tot gladde saus ontstaat.
  7. Laat de saus op zacht vuur nog  ± 15 minuten laten sudderen. Laat de kip de laatste 5 minuten meewarmen.
  8. Verwijder de citroenschil en het kaneelstokje en breng de saus op smaak met zout. 
  9. Voeg de fijngesneden selderij op het laatste moment toe.

Wij aten er rijst en een komkommersalade (atjar ketimoen) bij.

*Santen is geconcentreerde kokos en is in kuipjes/doosjes te koop bij toko's en bij de grotere supermarkten.

12 opmerkingen:

Anoniem zei

Mam, het was heerlijk :D
Jouw recept heb ik nou gelukkig wel ;)
xo!

Anoniem zei

Mooi verhaal al die herinneringen! Ik denk ook nog vaak terug aan de kookkunsten van mijn moeder en besef dan dat ik heel veel vergeten ben te vragen. Goed dat er tegenwoordig weblogs zijn, zo kunnen onze kinderen nog eens nazoeken later.

Anoniem zei

Een reactie van de zus die het liefst boterhammen met hagelslag uit kan natuurlijk niet uitblijven. Kan ik gelijk een klein misverstandje uit de weg ruimen..... Ik vind koken best wel leuk, maar het zit 'm in het uitzoeken van het avondeten én het opeten. Als ik de boodschappen voor het eten moet gaan doen, heb ik vaak geen honger en geen inspiratie meer en duik ik in 1 van mijn (korte rijtje) kookboeken. Dan zit ik vaak te zuchten.... Pfff dit kookboek heb ik zeker gekocht toen ik honger had, gatsie wat een vieze dingen staan erin.....
Ik neem vaak mijn toevlucht tot die pakjes met mixen, zakjes voor sausjes of andere kant en klare kruidenmixen. En voor een liefhebster van hagelslag is dat best weg te kauwen. Ik moet er dan wel bij vertellen dat ik regelmatig toch de ingredienten aanpas of van alles erbij doe om het lekkerder te maken. Maar eten is toch niet mijn favoriete ding. Meer iets van: "het is nou eenmaal nodig".
Mijn herinneringen aan het eten thuis zijn hetzelfde als van Arden, maar dan omgekeerd. Ik gruwde van de choucroute, word nog steeds een beetje naar in mijn maag als ik een römertopf zie en volgens mij aten we elke zondag kip met tutti frutti. Ik lust het nog steeds niet.
Van die vakanties in Bretagne kan ik me nog herinneren dat Arden slakken ging eten. Ik heb me toen wel ernstig afgevraagd of het nou écht de bedoeling was om je eten met een speld uit een huisje te peuteren, of dat ze voor de gek was gehouden. Ik zie dat rubberen 'dingetje' nog steeds weer in het huisje schieten.En Arden maar peuteren... Tot op de dag van vandaag heb ik geweigerd slakken te eten.
Kerstmis!! Ha, Hét eetmoment van het jaar...Half november kwam de onvermijdelijke vraag: "Wat zullen we met kerst eten". "Iets lekkers , mam. Boerenkool met worst is errug lekker"....
Ik heb nooit mee mogen helpen om het menu samen te stellen. Sterker nog: mijn moeder werd altijd boos als ik dat antwoord gaf. Nou, ik kan uit eigen ervaring vertellen dat kerst met boerenkool bij kaarslicht óók heel gezellig is!!!
Maar toch heb ik ook mijn gezin geleerd om rijst met een lepel te eten. En van de week hebben we een restje rijst opgegeten met boter en suiker. Over rijst gesproken: De eerste 2 jaar nadat ik het huis uit was, heb ik echt géén rijst gegeten. Sterker: ik kón helemaal niet koken. Nooit geleerd van mijn moeder.
En nu ga ik een gruwelijke bekentenis doen: ik heb een dochter die prakt. Dat gaat zelfs mij iets te ver. En ze prakt niet alleen haar aardappels, maar zelfs de rijsttafel wordt zorgvuldig door elkaar geroerd. Ik heb het haar niet geleerd!!!! En ze is de enige die het doet hier thuis. Maar ik heb haar wel leren koken en dat doet ze graag, ook al is ze nog niet zo handig.
Ik weet nog niet wat ik ga maken van al die recepten die op Ardens weblog staan, maar beloofd is beloofd......

Anoniem zei

jullie zijn een lekker stel en ik heb genoten van jullie beleving van eten vroeger thuis. zo heb ik het idee dat mijn moeder niet kon koken en dat we vooral groenten uit pot en blik kregen. Maar het was altijd gezellig.
groetjes en veel plezier in en om de keuken jullie twee, marion.

Aranka zei

mja, als duiker ben ik niet erg gewend om spul mee te nemen uit zee. Dat soort acties wordt in NL ook niet zo erg gewaardeerd. Best jammer, want een kreeft uit de Oosterschelde is echt niet te versmaden!

Anoniem zei

Vanavond staat hier het kerriegerecht op het menu. Hier was het ook altijd pakjes en zakjes maar vanwege een dieet moet alles puur..geen tarwe suiker en koemelk meer. Dus op zoek naar lekkere dingen! Ben benieuwd!

Anoniem zei

Helaas....drie kwart van de fam vond het niet zo'n geslaagde actie. Ondertussen het recept van de tomsoep overgenomen, lijkt mij heerlijk!
Gr Marianne

Levine zei

Wat jammer Marianne. Er staan nog meer recepten met kip en kerrie op mijn blog, misschien dat die beter in de smaak vallen? En het overkomt mij ook wel hoor dat niet iedereen iets lekker vindt, gisteren nog: ik had kip met citroen en dille klaargemaakt. Na het eten was de stand 2 voor en 2 tegen.

Ridder van Doorne zei

Broer hier,.. :)
Dat rommelen in de keuken is in de tussen tijd uitgegroeid tot een ware kookhobby..Dat begon jaren geleden toen ik samen ging wonen en zo'n beetje elke zaterdagmiddag naar ma ging om boodschapjes te doen en (heel belangrijk) samen een wijntje te drinken en kletsen over eten koken. Vooral Indisch. Zo leerde ik dat Indisch koken wat anders is dan Indonesisch koken. Ik koop al tijden geen kant en klare boemboes meer, maar maak die lekker zelf. Ook de mediterraneese keuken vindt ik geweldig om klaar te maken.
Ik heb ook nog even gekeken of ik het kip-kerrie recept van Ma heb, maar kan ff niks vinden. Wel een boekje met haar Indische gerechten en een heel oud kook boekje met allerlei Indische gerechten. Het is zo oud dat er nog gesproken wordt over Visch-gerechten :)

Nou tot horens he!

Gr.
Broah

Onder de knotwilg zei

Wat een gezellige post! Hier gaat het ook zo met koken: pa, ma, hoe maakte u dat toch altijd zo lekker klaar? Nou, een beetje van dit en van dat... Als je het dan zelf klaar maakt wordt het altijd anders (ook lekker, maar anders lekker). Maar ach, dat geeft nog eens een reden om bij pa en ma te gaan eten, toch?!

Groetjes Tineke

Anoniem zei

Hahahaha...ik lig helemaal dubbel van het lachen over uw blog maar de reactie van uw zus is nog humoristischer. Ik houd van koken, bakken maar mijn voorkeur gaat uit naar de hoofdgerechten. Zo nu en dan haal ik een aantal broodrecepten bij Arden vandaan en ik moet bekennen dat de recepten kloppen. Gr.

Lekkerbakken zei

Mijn schoonmoeder is Indisch en kan absoluut niet koken. Zelf heb ik me intussen al jaren met Indische recepten bezig gehouden. Tot nu toe tot ieders tevredenheid. Het is erg leuk om te maken, alhoewel wel arbeidsintensief.